Wanneer de fabriek de inspecteur van omkoping beschuldigt

In dit artikel wil ik graag een van de meest frustrerende aspecten van ons werk aankaarten: wanneer een fabriek ons in diskrediet probeert te brengen door ons te beschuldigen dat onze inspecteurs omgekocht willen worden.

Wat doen wij in het geval als de inspecteur van omkoping wordt beschuldigt? In dit artikelen vertellen wij er meer over.

Waarom sommige leveranciers ontevreden zijn met onze rapporten

Onze inspecteurs zijn getraind om een standaard te volgen die de gemiddelde tolerantie van consumenten in West Europa en de VS vertegenwoordigt. Ze weten wat een Groot defect is, wat een Klein defect is en wanneer een heel klein defect niet geteld moet worden.

Echter, fabrieken in Azië hebben vaak hun “eigen kwaliteitsstandaard”. Natuurlijk weten zij meer over hun zaken dan een externe kwaliteitscontroleur. Toch?

Ik bevind me vaak in verhitte discussies over wat een Groot defect is. Stel ik vind een gat in een kledingstuk. De fabriek zal vaak zeggen dat het niet een groot gat is en niet zo zichtbaar, dus het is geen Groot defect.

In dit geval zit de leverancier fout! Zo lang een draad gebroken is, is het een Groot defect. Het gat is nu misschien klein, maar het zal groter worden als de kleding gedragen en gewassen wordt. Wie wil dat nu met zijn kleren? En wat zou het zeggen over het merk?

Een andere bron van conflict is het aantal defecten dat de fabriek als ‘acceptabel’ beschouwt. Onze cliënten zetten een AQL limiet (90% van de gevallen is dat de standaard van 0/2,5/4,0). Dat geeft ons een objectieve limiet op het aantal defecten dat we tolereren.

Sommige fabrikanten zijn geschokt als ze zien dat hun productie de AQL limiet overschrijdt, soms wel twee of drie keer. Of ze hebben hun werk niet goed gedaan, of de inspecteur wil ze een oor aan naaien. Sommige verkopers trekken snel conclusies.

Wat deze leveranciers kunnen doen om ons in diskrediet te brengen

Een erg makkelijke manier om van het inspectiebedrijf af te komen is om ons tegenover de cliënt te beschuldigen. Dit gaat gewoonlijk zo:

Leverancier: Ik moet u iets belangrijks vertellen. Uw inspectiebedrijf is niet goed. De inspecteur die ze naar onze fabriek gestuurd hebben was heel moeilijk. Hij maakt zelf de defecten en hij nam foto’s waardoor ze extra groot lijken.

Importeur: Wow!! Waarom zou hij dat doen?

Leverancier: Onze productiemanager denkt dat de inspecteur op geld uit was. Hij wilde dat e hem een bedrag gaven om te stoppen met zijn moeilijke gedoe. Maar wij zijn netjes dus we doen dat niet. We hebben alle vertrouwen in onze kwaliteit.

Importeur: Goed dat je het verteld hebt. Ik zal een klacht indienen bij mijn kwaliteitscontrolebedrijf.

 

Wat doen wij in dergelijke gevallen?

Natuurlijk moeten wij de zaak onderzoeken, zelfs als het een inspecteur betreft die nog nooit eerder beschuldigd is.

In 100% van de gevallen vonden we dezelfde resultaten in de vervolginspectie. De eerste inspecteur heeft de procedure gevolgd en zijn bevindingen correct gerapporteerd.

Wat zegt de leverancier dan?

Leverancier: Het inspectiebedrijf  wil ons straffen voor onze klacht. Ze hebben een andere moeilijke inspecteur gestuurd die hetzelfde deed als de eerste om hun imago te beschermen en hun fouten niet te hoeven toegeven.

Importeur: Ik weet niet wat ik moet denken…

Leverancier: We blijven u zeggen dat u ons moet vertrouwen in plaats van te betalen voor kwaliteitscontrole!

Importer: Nou, ik doe die kwaliteitscontrole vanwege het geld dat ik verloren heb aan de laatste container die je me gezonden hebt. Of ben je dat alweer vergeten?

 

Conclusie

• Neem wat uw leveranciers u vertellen met een korreltje zout. Het kan in hun eigen belang zijn om u leugens te vertellen.
• Het is makkelijk om een ander bedrijf zo nu en dan een controle te laten uitvoeren na een inspectie door uw vertrouwde kwaliteitscontrolebedrijf.